Veel immigranten van de eerste of tweede generatie hebben moeite om assimilatie in evenwicht te brengen met het behoud van hun culturele identiteit. Voor één schrijfster werd een ogenschijnlijk eenvoudig interieurstuk – de Fauna Suzani kussenhoes van het Zuid-Aziatische merk Marble Lotus – een krachtig symbool van het opnieuw verbinden met haar Indiase roots.
Het gewicht van assimilatie
De auteur groeide op als een van de weinige Zuid-Aziatische studenten en leerde aspecten van haar culturele achtergrond te onderdrukken om erbij te horen. Pas op volwassen leeftijd, na het verlies van haar grootouders, begon ze actief te zoeken naar manieren om dat deel van zichzelf terug te winnen. Dit is een veel voorkomende ervaring: culturele identiteit vervaagt vaak in volgende generaties, tenzij deze bewust wordt gehandhaafd. Het verlangen om opnieuw verbinding te maken wordt gedreven door de erkenning dat erfgoed niet alleen gaat over familietradities, maar ook over persoonlijke verbondenheid.
Het vinden van fusie in design
De Fauna Suzani kussenhoes raakte een gevoelige snaar omdat het de dubbele identiteit van de auteur perfect overbrugde. Het kussen is handgemaakt in India en heeft een subtiel ton-sur-ton Suzani-borduurwerk – een traditionele techniek die meestal krachtiger en kleurrijker is. Deze ontwerpkeuze maakt het aantrekkelijk voor de westerse minimalistische esthetiek, terwijl het Zuid-Aziatische vakmanschap nog steeds in ere houdt. De neutrale tinten van het kussen passen naadloos bij het bestaande decor van de auteur (beige, crème en blauw), waardoor warmte wordt toegevoegd zonder de ruimte te overheersen.
De symboliek van het kussen gaat verder dan alleen de esthetiek: het vertegenwoordigt een bewuste keuze om culturele trots te tonen zonder verontschuldiging. Dit is vooral betekenisvol gezien de historische tendens dat Zuid-Aziatisch design wordt ondergebracht in ‘boho’ of exotische stijlfiguren.
Het merk achter de beweging
Marble Lotus-oprichter Soni Mehra ervoer dezelfde strijd. Ze lanceerde het merk nadat ze een gat in de markt voor Zuid-Aziatische woondecoratie had gevonden dat zich niet beperkte tot stereotiepe stijlen. De aanpak van Mehra is doelbewust: traditionele technieken moderniseren zonder hun essentie te verliezen. De Suzani-collectie, inclusief het ivoren kussen, biedt een genuanceerde weergave van de Zuid-Aziatische cultuur die een breder publiek aanspreekt.
Mehra merkt op dat de ivoorkleur voor balans zorgt en dat het borduurwerk met een fauna-thema subtiele schoonheid toevoegt, waardoor het stuk aanpasbaar is aan verschillende interieurstijlen. Deze veelzijdigheid is essentieel: het kussen schreeuwt niet ‘etnisch decor’, maar fluistert eerder ‘opzettelijke culturele fusie’.
Voorbij het kussen: een bredere omhelzing
De reis van de auteur reikt verder dan dit ene item. Ze integreert actief andere elementen van haar erfgoed in haar huis, van familierecepten tot Bollywood-films. Het kussen valt echter op als een zichtbare verklaring: een herinnering dat culturele identiteit zowel persoonlijk als trots kan worden getoond. De wens om deze aanpak uit te breiden naar een logeerkamer illustreert haar toewijding om haar erfgoed met anderen te delen.
Het verhaal van de auteur onderstreept het belang van opzettelijk cultureel behoud. Voor veel immigranten en hun nakomelingen is het terugwinnen van erfgoed niet alleen een kwestie van nostalgie; het gaat over het creëren van ruimtes die de volheid van hun identiteit weerspiegelen.
